Ήσουν ανυπεράσπιστη...και λείπαν τα παιδιά σου
όταν πατήσαν οι Ναζί...Κρήτη τα χώματα σου...

Μα πάλι αντιστάθηκες...κι έγραψες ιστορία
κι έγινες μαύρος κεραυνός...στου Χίτλερ την πορεία

Γέροι γυναίκες και παιδιά...όλοι γινήκαν ένα
και σε κρατήξαν όρθια...Κρήτη λεβεντογέννα

Με θάρρος και με λεβεντιά...για σένα επολεμήσαν
και με το αίμα τση ψυχής...το χώμα σου ποτίσαν...

Δε λύγισες απ' του εχθρού...το σιδερένιο χέρι
κι έκαμες σύμβολο τιμής...το Κρητικό μαχαίρι

Το κάρφωξες πολύ βαθιά...που άφηκε σημάδι
κι έδειξες πως οι Κρητικοί...Ήρωες παν στον Άδη.


Σπ. Πανηγυράκης - Για τη μάχη της Κρήτης
(Πρώτη Δημοσίευση στις 25-05-1996 στο περιοδικό Φωτο-Πολιτισμός)

Σ' ένα σταυρό κι εννιά γραμμές...λευκή και γαλανή μου
ταμένο το 'χω ανε το θες...να δώκω τη ζωή μου...(σ.π)

Σπ.Πανηγυράκης
......................................................................................

Δεν είμαι κάποιος δεν είμαι κάτι..
δεν είμαι ήρωας ούτε σοφός.
Του ψεύτη κόσμου είμαι κομμάτι,
της αμαρτίας είμαι αδερφός..

(απο το βιβλίο ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΚΟΣΜΟΙ)